Never can say goodbye is een lied geschreven door singer-songwriter Clifton Davis, die pas later acteur werd. Davis schreef dit lied eigenlijk voor The Supremes, maar hun platenlabel Motown Records vond het geschikter voor de Jackson 5. In maart 1971 volgde hun release en al snel volgde een aantal andere artiesten die het opnam en uitbracht. Alleen al in 1971 blijken ten minste vijftien versies opgenomen te zijn. Daaronder bevonden zich artiesten als Johnny Mathis, Ray Conniff, Herbie Mann en Isaac Hayes. Hayes nam het overigens in 2008 nog een keer op voor de film Soul Men. In 1972 volgden meer uitgaven, waaronder een van James Brown. Gedurende de jaren zeventig bleef het populair, met name de versie van Gloria Gaynor scoorde in de hitparades. De daaropvolgende decennia verschenen met regelmaat versies. Onder de artiesten die het vastlegden waren The Communards het populairst. Andere artiesten waren bijvoorbeeld Günther Neefs, (dan toch) The Supremes, Sheena Easton en The Temptations. Ook de Glee Cast deed een duit in het zakje.

Fransen kennen het lied wellicht ook onder de titel Ne viens pas me dire good-bye door Nancy Holloway; Finnen onder de titel En näkemlin sanoa voi.

Klik hier om te zien welke andere nummers uit 1975 de Top 2000 haalden.

Het nummer Never can say goodbye van Gloria Gaynor stond in 1999 voor het eerst in de Top 2000, toen op nummer 1659. Het nummer stond slechts 3x in de lijst. De hoogstbehaalde positie ooit was nummer 1659.