Street Spirit (Fade Out) is een single van de Britse muziekgroep Radiohead uit 1996.

Het lied is afkomstig van hun tweede studioalbum The Bends uit datzelfde jaar. Thom Yorke, woordvoerder van de band, zei dat dit een van de droevigste liederen is, die de band geschreven heeft. Ze hoefden zelf eigenlijk niets te doen; het lied schreef zich vanzelf. Yorke zingt tegenover een begeleiding van gitaarakkoorden op a mineur, een slome basgitaar en weinig stuwende drums.; de zang van Yorke is daarbij lijzig en klaaglijk. De somberheid wordt weergegeven in de eerste regel van het lied Rows of houses, all bearing down on me; I can feel their blue hands touching me; verderop gevolgd door I can feel death. Inspiratie voor het lied kwam van de roman The Famished Road (1991) van Ben Okri, de muziek vertoont daarbij overeenkomsten met die van R.E.M..

De videoclip van Jonathan Glazer, 's nachts opgenomen in een woestijn even buiten Los Angeles en geheel in zwart-wit, lijkt niets van doen te hebben met de tekst van het lied, maar meer met de muziek. Vertraagde en versnelde opnamen wisselen elkaar af of zijn in hetzelfde shot te zien.

Street Spirit werd meerdere malen gecoverd, onder andere:



The Darkness in een sneller tempo;

Stream of Passion op album The Flame Within (2009);

Joe Budden , samplede het in "Never Again" album Escape Route (2009);

Peter Gabriel op Scratch My Back (2010);

The Eden House op The Looking Glass (2010);

2Cellos heeft een instrumentale versie op Celloverse (2015).

Klik hier om te zien welke andere nummers uit 1994 de Top 2000 haalden.

Het nummer Street Spirit (Fade Out) van Radiohead stond in 2007 voor het eerst in de Top 2000, toen op nummer 187. Het nummer stond niet elk jaar in de lijst. De hoogstbehaalde positie ooit was nummer 92.