"The Wild Rover" is een Engelstalig folknummer waarvan de origine niet bekend is. Het nummer wordt door velen gezien als een stereotiep Iers drinklied, dat vaak ten gehore wordt gebracht in Ierse pubs.

Het lied gaat over een jonge man die na jaren terugkomt in zijn geboortestad. Bij de pub weigert de kroegbazin hem krediet, waarna hij tien goudstukken laat zien. Ze biedt hem dan de beste drank aan, maar hij zingt dat zijn dagen als 'rover' achter hem liggen en dat hij zijn gaat opbiechten wat hij gedaan heeft, het thema van de verloren zoon.

Het woord 'rover' duidt niet op een crimineel, maar op iemand die een ongeregeld leven leidt, eventueel zonder vaste verblijfplaats. Connotaties zijn rondtrekken en flierefluitend leven van de hand in de tand.

De geschiedenis van "The Wild Rover" gaat minstens terug tot de 17e eeuw. Het lied werd indertijd opgevoerd als een moraliserende alehouse ballad (kroeglied), op teksten uit een pamflet van Thomas Lanfiere. Ook wordt het nummer vaak gezongen als zeemanslied, ook wel shanty genaamd. In de loop der jaren zijn er meerdere tekstuele en muzikale aanpassingen aan het lied gedaan. De versie die heden ten dage het meest gangbaar is, is gebaseerd op de artiesten die "The Wild Rover" in de jaren 1960 zongen. De bekendste versie is van The Dubliners.

Tijdens optredens wordt het publiek vaak aangespoord om op de maat te klappen tijdens het refrein: "And it's no, nay, never, (klap - klap - klap - klap), No nay never no more, Will I play the wild rover, No never no more".

Klik hier om te zien welke andere nummers uit 1964 de Top 2000 haalden.

Het nummer Wild Rover van The Dubliners stond in 1999 voor het eerst in de Top 2000, toen op nummer 674. Het nummer stond niet elk jaar in de lijst. De hoogstbehaalde positie ooit was nummer 575.